Stukje stof
‘Wim had alleen maar een mini vlaggetje op zijn jasje gespeld, dat was al reden om hem dood te schieten.’ Ja, er zijn nog steeds mensen die de Tweede Wereldoorlog hebben meegemaakt en verhalen vertellen. Je ziet het voor je, hoe Wim daar bewegingsloos op straat ligt, het speldje van zijn revers gerukt. Zulke dingen gebeurden aan het begin van de oorlog, men liet dit soort vlagvertoon natuurlijk al gauw uit het hoofd. Het was ook verbóden om de Nederlandse vlag in huis te hebben. Het ging om een relatief klein stukje stof maar wat een waarde vertegenwoordigde het en oh wat werden er veel vlaggen verstopt in ons land. Onder de planken van de vloer (bij de radio), achter schotten en ga zo maar door. Werd hij gevonden, dan werd je gevangengenomen of gedood. Ja, zo ging dat.
Gelukkig kwam het moment dat de oorlog echt voorbij was, dat overal vandaan die vlaggen tevoorschijn kwamen en trots uitgehangen werden. De wind liet het rood wit blauw dansen, net als de mensen in de straten dat deden. Telkens keken ze omhoog. Daar wappert hij. Onze Driekleur, onze trots, ons symbool van vrijheid, van weer gewoon Nederland te kunnen zijn.
Onder leiding van Caroline van de BBB ging de vlag op zijn kop. Moest kunnen, het was een oud symbool van verzet, we moesten daarover niet zo zeuren. We leven in een vrij land dus kón het ook. Diezelfde Caroline meent nu dat het bezoek van Zelensky op 4 mei aan ons land, op Dodenherdenking, een kwalijke zaak is. Alsof Zelensky niet weet wat er in de Tweede Wereldoorlog gebeurd is, alsof hij er al niet eerder respect voor toonde. Zelensky is wat mij betreft zeer welkom, júist vandaag. We herdenken oorlogsdoden en proberen uit alle macht een Derde Wereldoorlog te voorkomen. We proberen uit alle macht een Europees land wat ingepikt is te helpen en te voorkomen dat de bezetter van Oekraïne nog verder gaat met landjepik. Wij willen onze Nederlandse vlag namelijk niet weer kwijtraken en laten we hopen dat in Oekraïne het blauw-geel weer snel overal getoond mag worden, ook op een jasje.