Nee jíj bedankt
‘Thank you for this’, zei schrijver Paolo Cognetti, afgelopen weekeinde waarin de Boekenweek ook duidelijk in Nijmegen afgetrapt werd. Het begon zaterdag met Avond vol Boeken in het volledig uitverkochte Lindenberg met een enthousiast publiek bijna alsof het om een concert van Taylor Swift ging.
‘Ik vond je boek/column, tekst mooi’, dat horen alle schrijvers graag. Wanneer iemand daarbij echter uitlegt waaróm, dan is dat een kers op de taart. Daarom ging ik zondag nogmaals naar Nijmegen. Dit keer toog ik naar een der boekwinkels waar Paolo Cognetti zijn nieuwste boek ‘Beneden in het dal’ signeerde. Er stond een enorme rij. Paolo Cognetti liet zijn pen dansen in het ene boek na het andere, zijn gezicht onbewogen. Hij is op een tournee, dus doet al dagen niets anders. Als schrijver hoor je nou eenmaal je boek te promoten en daar zitten ook minder leuke kanten aan maar ik kon me juist bij deze man voorstellen dat hij blij zal zijn als hij zich weer (in zijn eentje) in de Italiaanse Alpen of op andere bergen bevindt.
‘Ik kan niet meer in de bergen wandelen vanwege dit’, wees ik naar mijn ooglapje. ‘Maar als ik jouw boeken lees en herlees dan bén ik er.’ We keken elkaar aan. Beiden roken we op dat moment de frisse lucht, hoorden in de verte het zachte geklingel van koebellen, liepen over frisgroen gras, gingen hoger over de kale bemoste stenen gevolgd door alleen maar grijze brokstukken onder een pauwblauwe lucht en uiteindelijk een adembenemend uitzicht.
‘Thank you for this’, zei Paolo Cognetti.
‘Nee jíj bedankt’, zei ik.